Arno van de Pol (1959) verwerkt zijn kijk op de wereld met zijn grenzeloos creatieve gedachtegang. Achter zijn werkelijkheid dringt de confronterende schoonheid en kwetsbaarheid zich aan de kijker op. Soms subtiel, soms ‘in your face’. Van de blik van de bijna naakte gesluierde vrouw tot de deprimerende galerij van de Purmerendse flats waartussen hij opgroeide.

Arno van de Pol wordt geïnspireerd door tijdgenoten als Daniël Richter en Neo Rauch, maar ook door schilders als Basquiat en Salle. En natuurlijk door zijn werk in de psychiatrie waar de werkelijkheid weer andere gedaanten aanneemt. Analyseren van zijn werk laat hij echter liever over aan de kijker die zijn eigen interpretatie daarop kan loslaten. Zoals Arno van de Pol graag zijn werkelijkheid vastlegt en direct weer loslaat.